Bert Rieken

Toen ik een jaar of 10 was mocht ik met de foeperpot langs de deuren om een liedje te zingen. “Foeperpotterij, foeperpoeterij, geef mij een centje en dan ga ik voorbij. Ik heb geen geld om brood te kopen daarom moet ik met de foeperpot lopen”. Bij mijn weten heb ik mijn hele leven al iets met de carnaval gehad. Ik heb natuurlijk niet alles kunnen onthouden maar er zijn toch wat dingen in mijn hoofd blijven zitten. Toen ik een jaar of 14 was, in 1956, heb ik samen met onder andere Jan van het mannenhuus gecollecteerd in de optocht. Na afloop de centen geteld in de lunchroom bij Gerrit Hombergen. De exacte opbrengst weet ik niet meer maar mij staat bij rond de 75 gulden. Na terugkomst uit mijn militaire dienst stond ik bovenaan de Siep aan de Nieuwe weg samen met mijn opa naar de optocht te kijken. De weg was vrij maar op het fietspad lag meer dan een meter sneeuw. Toen de optocht zo goed als voorbij was kwam er nog een eenling achteraan, het bleek een jonge Jan van Sur te zijn. Hij had zich verkleed als koe met op zijn rug de tekst: “De letste koe mikt ut hek toe”. In die jaren waren levende dieren nog toegestaan in de optocht. Als Carnavalsvereniging Net Aecht hebben we altijd goed op kunnen schieten met de collega verenigingen uit de regio. Denk hierbij aan de Feestneus, collega-verenigingen uit het Helaho en natuurlijk met de Kruune Kroane uit Kranenburg. Lid zijn van Net Aecht heeft me vriendschappen gegeven binnen en buiten de vereniging en ik heb me altijd met veel liefde en plezier ingezet voor de vereniging. Dat ik verkozen ben tot erelid maakt me trots en zie ik als de ultieme beloning voor mijn jarenlange inzet.